Nederland kan wel degelijk iets leren van de invordering van onbetwiste schulden in België
Eind maart 2019 stuurde minister Dekker het onderzoeksrapport ‘Quick scan Belgische procedure voor de Invordering van Onbetwiste Schulden’ naar de Tweede Kamer. Aanleiding was de inwerkingtreding van de nieuwe incassoprocedure voor vorderingen tussen bedrijven in België en de vraag of aan een vergelijkbare procedure in Nederland behoefte bestaat. Over de uitkomst werd bericht met als kop: ‘Belgische procedure voor invordering van onbetwiste schulden biedt weinig voordelen voor Nederland.’ Omdat ik met S.J.W. van der Putten hierover schreef was ik benieuwd, maar die kop dekt de lading niet: het onderzoek betreft een quickscan waarbij niet of nauwelijks recente literatuur is gebruikt en waarbij ervaringen van schuldeisers, schuldenaren en betrokken organisaties en beroepsgroepen niet zijn onderzocht. Daarom een herhaald pleidooi.
